Huurprijzen stijgen, wachttijden voor sociale huur zijn onhaalbaar en vooral mbo-studenten vallen vaak buiten bestaande studentenhuisvesting. Veel studenten blijven daardoor noodgedwongen thuis wonen of zoeken naar alternatieve woonvormen.
Antikraak wonen kan een slimme oplossing zijn. Je woont goedkoop op unieke locaties, zoals oude scholen of kantoren, zonder jarenlang te wachten op een kamer. Het is flexibel en snel geregeld, al moet je wel rekening houden met tijdelijke contracten.
Wil jij kans maken op een betaalbare woonruimte? Schrijf je dan in bij De Kabath Vastgoedbeheer en ontdek direct welke mogelijkheden er zijn!
Schrijf je inEen kamer vinden als student in Amsterdam, Utrecht of Rotterdam voelt steeds meer als een wedstrijd zonder winnaars. Huurprijzen schieten omhoog, sociale huur kent wachttijden van soms tien jaar en het aantal beschikbare kamers blijft ver achter bij de groeiende vraag. Terwijl universiteits- en hbo-studenten al worstelen met deze wooncrisis, lijkt de situatie voor mbo-studenten nog nijpender. Zij vallen buiten veel bestaande studentenregelingen en hebben daardoor nóg minder kans op een betaalbare woning.
De situatie is zo ernstig dat sommige mbo-studenten er simpelweg voor kiezen om niet in de stad te gaan studeren. “Er is geen woonruimte en reizen kost te veel tijd en geld. Dan maar een opleiding dichterbij huis, zelfs als die minder goed bij me past,” vertelt een Rotterdamse student die eigenlijk liever een creatieve opleiding in Amsterdam had willen volgen.
Amsterdam en Rotterdam zijn populaire studentensteden, met grote onderwijsinstellingen zoals de Universiteit van Amsterdam, de Hogeschool Rotterdam en de Erasmus Universiteit. Maar het mbo telt hier duizenden studenten méér. Zo heeft alleen al het ROC van Amsterdam ruim 35.000 studenten en trekken Albeda en Zadkine in Rotterdam jaarlijks tienduizenden mbo’ers aan. Toch wordt deze groep vaak niet meegenomen in het huisvestingsbeleid. Veel regelingen en studentencomplexen zijn alleen toegankelijk voor hbo- en wo-studenten, waardoor mbo’ers structureel achtergesteld worden.
Het gevolg? Een groot deel woont noodgedwongen bij hun ouders, vaak ver buiten de stad. Anderen reizen uren per dag heen en weer, wat een tol eist op hun studieresultaten en sociale leven. “Ik ben vaak zo moe van het reizen dat ik niet eens meer de energie heb om iets met vrienden te doen,” is een vaak gehoorde klacht van veel mbo-studenten.
Ook studenten die wél de overstap naar de stad maken, komen in een lastige positie. De gemiddelde huurprijs voor een studentenkamer in Rotterdam ligt inmiddels ruim boven de 600 euro per maand, terwijl Amsterdam koploper blijft met prijzen rond de 900 euro. Verhuurders stellen bovendien strenge eisen: een vast inkomen, borg van soms duizenden euro’s of een garantsteller met een hoog salaris. Dit zet studenten zonder financiële buffer op een enorme achterstand.
Volgens experts ligt hier een diepere ongelijkheid. “Mbo-studenten komen vaak uit gezinnen met een lager inkomen dan de gemiddelde universiteitsstudent. Als je ziet dat zij niet dezelfde toegang hebben tot studentenhuisvesting en ook nog eens worden geconfronteerd met hoge particuliere huurprijzen, is het duidelijk dat de kloof tussen mbo en hoger onderwijs groter wordt,” zegt een onderzoeker van een woningcorporatie.
Omdat vaste woonruimte onbereikbaar lijkt, zoeken steeds meer studenten hun toevlucht in alternatieve woonvormen. Tijdelijke huurcontracten, hospita’s en antikraak via leegstandsbeheer zijn populairder dan ooit. Antikraak wonen in Amsterdam biedt een kans om goedkoop te wonen in leegstaande gebouwen, vaak op bijzondere plekken zoals voormalige scholen of kantoorpanden. Het voordeel? De kosten zijn laag en er is minder concurrentie.
Maar daar staat onzekerheid tegenover. Studenten die antikraak wonen in bijvoorbeeld Utrecht, kunnen met korte opzegtermijnen uit hun woning worden gezet en hebben minder huurrechten. Toch zien sommige bewoners het als een tussenoplossing. “Ik betaal nu maar 350 euro voor een gigantische kamer in een oud kantoorpand dankzij anti kraak Rotterdam. Ik weet dat het tijdelijk is, maar voorlopig ben ik al lang blij dat ik niet de hoofdprijs betaal,” zegt een bewoner.
Ondanks de nijpende situatie lijkt structurele verandering nog ver weg. In Amsterdam worden tijdelijke woonunits neergezet en er zijn plannen voor nieuwe studentencomplexen, maar die komen vaak pas jaren later van de grond. In Rotterdam probeert de gemeente leegstaande kantoorpanden om te bouwen, maar de vraag is veel groter dan het aanbod.
Studentenorganisaties pleiten voor een eerlijker systeem, waarin mbo-studenten net zoveel recht hebben op studentenhuisvesting als hbo- en universiteitsstudenten. “We zitten in hetzelfde schuitje. Waarom worden wij dan keer op keer buitengesloten?” vraagt een mbo-student uit Rotterdam zich af. Voor nu blijft de realiteit bitter: wie als student in Amsterdam, Utrecht of Rotterdam wil wonen, moet geluk hebben, diepe zakken of genoegen nemen met een tijdelijke oplossing zoals anti kraak wonen. Maar de vraag blijft: hoe lang kan een stad groeien als de volgende generatie studenten er niet eens kan wonen?
